Εισαγωγή:
Το υπό σχολιασμό άρθρο, πραγματεύεται την εξάρτηση που προκαλεί η έντονη απασχόληση με τα ψηφιακά παιχνίδια κυρίως σε αγόρια μικρότερης ηλικίας. Η αρθρογράφος εγείρει τον κίνδυνο που υπάρχει στα video games, τονίζει πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι για έναν έφηβο, ενώ ταυτόχρονα αναγράφεται πως ο εθισμός είναι πιθανό να καταλήξει σε ψυχική διαταραχή (Gaming disorder). Η συγγραφέας χρησιμοποιεί τις απόψεις ειδικού ψυχολόγου για να ενισχύσει το κεντρικό της θέμα σε διαφορά σημεία του άρθρου. Γίνεται αναφορά στο πως οι αρνητικές συνέπειες είναι πολλαπλές και μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στην σωματική και ψυχολογική υγειά του παιδιού. Στηρίζει τα επιχειρήματα, κάνοντας αναφορά σε μελέτες για το πως τα παιδιά ελκύονται σε τόσο μεγάλο βαθμό από τα video games μέσω της έκκρισης της ουσίας ντοπαμίνης, τονίζοντας παράλληλα ότι το πρόβλημα στα αγόρια είναι μεγαλύτερο. Τέλος, παρουσιάζει πως ο γονιός μπορεί να αντιληφθεί και να χειριστεί με ασφάλεια τέτοια περιστατικά και προτείνει λύσεις. Κλείνοντας, παραθέτει τα στοιχεία διάφορων μονάδων παροχής βοήθειας.
Σχολιασμός:
Η αρθρογράφος, προσπαθεί να αποδείξει ότι τα βιντεοπαιχνίδια στις μέρες μας είναι ένας πολύ κακός συντελεστής για μικρά παιδιά και εφήβους. Σύμφωνα με το άρθρο, ένα μεγάλο ποσοστό εφήβων ασχολείται όλο και ποιο συχνά με τα ψηφιακά παιχνίδια, βάζοντας τα ως προτεραιότητα στην ζωή τους. Ταυτόχρονα, ο ψυχολόγος παιδιών και εφήβων υποστηρίζει ότι όσους φραγμούς και αν βάλουν οι γονείς τόσο πιο πολύ αυξάνεται ο εθισμός και η εξάρτηση στα video games. Λέγεται, ότι το συγκεκριμένο ζήτημα σχολιάστηκε στο Διεπιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Τεχνολογικές Εξελίξεις και Δικαιοσύνη». Το 2018, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναγνώρισε επίσημα τον εθισμό στα video games ως «Ψυχική Διαταραχή», κατατάσσοντας τον στην λίστα των ασθενειών ως «διαταραχή ηλεκτρονικού παιχνιδιού (Gamimg Disorder), επισημαίνοντας πως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο από ειδικούς. Ακολούθως, στηρίζει πώς τα παιδιά/έφηβοι που έχουν σοβαρό εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια, απορυθμίζονται εντελώς από το φυσικό τους περιβάλλον (ενδεχομένως να παραιτηθούν από το σχολείο, υποσιτισμός). Θα μπορούσε όμως η αρθρογράφος να χρησιμοποιήσει κάποια αποτελέσματα ερευνών, έτσι ώστε να στηρίξει το κεντρικό επιχείρημά της, ότι δηλαδή τα videogames θέτουν σε κίνδυνο τους νεαρούς. Σε άλλο σημείο, πολύ σωστά η αρθρογράφος ενισχύει το επιχείρημα της, εστιάζοντας στην ισχύουσα κατάσταση στην Ελλάδα και επιδεικνύοντας μέσω μελέτης, τα ποσοστά εξάρτησης των Ελλήνων σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Επιπρόσθετα, η αρθρογράφος παραθέτει την άποψη του ειδικού για το θέμα Δρ. Κωνσταντίνου Σιώμου, ψυχίατρου παιδιών και εφήβων, σχετικά με το πως μπορεί να γίνει ο διαχωρισμός της απλής ενασχόλησης με τα βιντεοπαιχνίδια από τον εθισμό του ατόμου σε αυτά. Σε αυτό το σημείο, πολύ σωστά η συγγραφέας τονίζει με πιο έντονα γράμματα τα χαρακτηριστικά, τις συμπεριφορές και την συχνότητά τους σε ένα άτομο με εθισμό, όπως τα αναφέρει ο ειδικός, με απώτερο σκοπό την έγκαιρη παροχή βοήθειας. Επιπλέον, γίνεται μια αναφορά στο πότε πρέπει να απευθύνονται οι γονείς σε ειδικό σύμφωνα και πάλι με την άποψη του Δρ. Σιώμου.
Συμπερασματικά, η αρθρογράφος πολύ ορθά χρησιμοποιεί την επιστημονική άποψη του Ειδικού ψυχίατρου και Πρόεδρου της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο. Ο εν λόγο ειδικός ασχολείται με το θέμα από το 2004 και έχει αρκετή εμπειρία και στοιχεία για το θέμα. Προς ενίσχυση της άποψης της, θα μπορούσε να συμπεριλάβει την άποψη ενός ακόμα ειδικού ή αποτελέσματα περισσότερων μελετών.
Comments